Het nieuwe professionaliseren

‘Onderwijskundige professionals’, zo luidt de titel van de externe blog, die ik met andere alumni deel. Net afgestudeerd, en dus de kennis (verworven in hoorcolleges, werkgroepen, hier en daar voorzichtig een forumdiscussie op Bb, boeken, het maken van opdrachten, reflectie) vers in het hoofd… Maar in de huidige kennismaatschappij veroudert kennis snel. Hoe zorg je dat je een professional blijft?

Na veel positieve reacties van mijn LIC-collega's (en op speciaal verzoek) dan ook op deze plek de door mij beschreven voorbeelden uit de beroepspraktijk als consultant bij het Leer- en Innovatiecentrum (LIC) van Avans Hogeschool:

Twitter. In 140 tekens geef je bijvoorbeeld weer waar je je mee bezig houdt of welke vraag je hebt, welke succeservaring je hebt meegemaakt of juist welke frustratie. Op die manier blijf je op de hoogte van waar je collega’s mee bezig zijn en wat bijvoorbeeld onderwijsgoeroes, onderwijsinstellingen en politiek te melden hebben. 140 tekens om te professionaliseren… is dat niet erg kort? Ja, maar de meerwaarde zit natuurlijk in de discussies die hierop volgen, het verder lezen in een blog of artikel, of andere activiteiten of contacten die hieruit voortkomen. Zonder twitter zou ik bijvoorbeeld niet weten dat die ene collega naar een Blackboard-congres is geweest, en zou ik hem daar dus ook niet naar vragen.

Een meer klassiek voorbeeld: face-to-face bijeenkomsten. Elke week is er een ochtend ingeroosterd voor kennisdeling. Bijvoorbeeld de innovatieochtend, waarop één van de teams binnen het LIC een hot item in zijn vakgebied kan presenteren, en de implicaties voor onze school. Dat dan wel weer vermengd met nieuwe media, tijdens zo’n bijeenkomst twittert een aantal collega’s er lustig op los: directe reflectie op waar we mee bezig zijn.

Een ander voorbeeld van de wekelijkse ochtendbijeenkomsten is de intervisie. In een klein groepje komen we bij elkaar om uit te wisselen over onze successen en ‘beren op de weg’. Vaak is een casus van een van de groepsleden leidend voor het gesprek en geeft die casus aanleiding voor uitstapjes naar allerlei aspecten van het werk van de consultant.

Sinds deze week probeer ik met mijn intervisiegroepje een nieuwe methode uit: het scrummen. “Scrummen? Dat komt toch uit rugby?” was een reactie die ik afgelopen weekend hoorde. Dat klopt! Scrummen in rugby is je met een groep sterk maken om je een weg naar de bal te banen. Scrummen voor professionals betekent voor ons het dagelijks delen van onze bezigheden (successen, zorgen, vragen, etc.) en reageren op de bezigheden en vragen van groepsgenoten. Om vervolgens in de ‘Big Scrum’, tijdens de intervisiesessie, onbeantwoorde vragen en tendensen te bespreken. Het dagelijkse delen doen we in een afgeschermde blog, waarin we een ervaring van de dag van gisteren beschrijven, de voornaamste activiteit van de dag van vandaag en zorgen (of vragen, uitdagingen, …) die we daarbij hebben. Via die blog kunnen we ook op elkaar reageren, maar je kunt elkaar natuurlijk ook opzoeken of even bellen. Zoals gezegd zijn we pas net onderweg, dus de effectiviteit moet zich nog uitwijzen…

Congresbezoek is bij ons ook een belangrijke manier om te professionaliseren. Nationale en internationale congressen bezoeken om te leren van de ervaringen van anderen, of om zelf het podium te pakken en onze eigen ervaringen te delen. En ook hier worden nieuwe media ingezet, bijvoorbeeld het volgen van congressessies vanuit je luie stoel via live streams en reacties via twitter.

Bloggen. Zelf blogs schrijven en blogs van anderen volgen. Bijvoorbeeld over congresbezoek, of over de activiteiten en ervaringen met betrekking tot een bepaald expertisegebied zoals e-learning. Schrijven en reageren, uitwisselen. Net als op onze onderwijskundigen-blog eigenlijk.

Professionaliseren is voor mij het voortdurend ontwikkelen in je vakgebied, bij blijven. Welke ontwikkelingen spelen er? En wat heb ik daaraan? Bovendien is het een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van je vakgebied. Continu uitwisselen, nieuwe inzichten delen, geven en nemen. Zowel face-to-face als virtueel. Het nieuwe professionaliseren.