maandag 19 november 2007

Learning groups

Op elk van de drie conferentiedagen konden de deelnemers aan het einde van de dag deelnemen aan één van de vier learning groups. Doel van deze bijeenkomsten was vooral de deelnemers een podium te bieden om hun leerervaringen van de dag te delen met anderen die in hetzelfde onderwerp waren geïnteresseerd. In de groep waaraan ik op woensdag en donderdag heb deelgenomen ging het bijvoorbeeld over de centrale vraag 'Wat verwachten studenten van ons?'. Tijdens de eerste bijeenkomst zijn we niet verder gekomen dan het inventariseren van de meest interessante leerervaringen van de deelnemers gedurende de eerste dag en onze eigen overkoepelende leervragen. Mijn eigen vraag daarbij was hoe we docenten en andere medewerkers kunnen motiveren om mét studenten te werken aan de ontwikkeling van onderwijs. De tweede dag zouden we dan in drie groepen over de belangrijkste vragen verder praten. Helaas bleek de groep de tweede dag wel erg klein geworden te zijn ........... een duidelijk teken? In mijn groep is één subgroepje (5 mensen) nog wel aan de slag gegaan met één van de vragen, ik heb met drie anderen net als de eerste dag gekeken naar onze belangrijkste leerervaringen van de dag. Kortom: een aardige opzet om de veelheid aan informatie die tijdens zo'n conferentie over je wordt uitgestort een plaats te geven, maar ......... a) de dagen zijn al erg lang en b) als je al met een aantal colega's samen op zo'nconferentie bent deel je toch al wel je ervaringen met elkaar (en met anderen in de wandelgangen). Leuk idee dus, maar om het te laten werken moet er m.i. nog verder over de opzet nagedacht worden. Aan het einde van de conferentie zouden de ervaringen en uikomsten van de vier groepen centraal gepresenteerd worden, maar die bijeenkomst heb ik ook niet meer afgewacht .......

1 opmerking:

Han Blankert zei

Het succes van de leergroepen hangt nogal samen met de gekozen vorm. Zelf zat ik in een groep olv van Frank de Jong (STOAS) die een aardige werkvorm had waarin op een groot vel een gemeenschappelijke ruimte was gemarkeerd en daar om heen segmenten voor teksten van individuele groepsleden. In kleine groepjes werd gewerkt aan het formuleren van gemeenschappelijke beelden in de gemeenschappelijke ruimte. Een mooi sociaal constructivistisch instrument dus. Door het werken aan zo'n product was er veel dialoog, veel afstemming, veel ideevorming. De leden van het groepje maakten ook werkafspraken voor de volgende dag, wat weer tot sterke commitment leidde.