Van studiesucces naar studentsucces

Op 11-13 juni 2011 vond in San Diego de international conference on student success plaats, Retention 2011 (#rt2011). Vanuit de grote aandacht die er bij Avans is voor studiesucces leek dit zeker het bezoeken waard, bovendien hebben Brian en ik ook gepresenteerd over onze aanpak van studie-uitval. Daarnaast dient de reis om de banden met DFS aan te trekken, Gerdinand reist met ons mee.

Reflectie

Op meta niveau hebben we op dit congres mooie reflecties over (denken over) het vergroten van studentsucces opgedaan. De observatie dat we bij Avans goed bezig zijn. EPI heeft voor de hele VS een analyse gedaan die vergelijkbaar is met de F2 scan. En EPI is doende met het bieden van best practices, vergelijkbaar met de interventies waar wij ons mee bezig houden. Met onze focus op de student zijn we een step ahead. Qua direct toepasbare ideeën zijn er geen grootse opbrengsten, wel kleine ideetjes om over na te denken.

Het congres

Hoewel de conference ‘international’ is, zijn wij een van de weinige buitenlanders (er is ook een Israelier, een Brit en een Nieuw-Zeelander). Inhoudelijk drukt dit ook zijn stempel op de conferentie, de situatie van de USA is key. Onze gezamenlijke observatie: Educational Policy Institute (EPI) die dit congres organiseert, is een linkse organisatie en er is een grote nadruk op minderheden en at risk students. Bovendien wordt er niet gezocht naar een kritisch geluid, alle key note sprekers worden aangekondigd met “I’ve known … for fifteen years now”, ons kent ons. Mijn observatie: het onderwijs hier lijkt door angst gedreven. Er is een nadruk op wat er niet goed gaat en welke bedreigingen er zijn voor onderwijsinstituten.

Daarnaast valt op dat de discussies hier vooral politiek zijn, over beleid en geld gaan. In NL schuiven we beleidskwesties vaak door naar de overheid en zijn we meer studentgericht. Wat kunnen we binnen onze grenzen bereiken?

Opvallend is dat Amerikanen spreken van student success, en in NL spreken we van studiesucces. Conclusie: zullen wij onze projectnaam veranderen naar studentsucces? Tegelijkertijd zijn wij veel studentgerichter. Gehoord in een keynote: “If more students will finish their education and receive a diploma, then we have done a great job”.

Onze suggestie aan Watson Scott Swail (Director): houd het congres in Europa. Wij denken dat de discussies dan meer inhoudgericht zullen zijn, ook doordat het congres dan veel internationaler zal zijn.

De concurrent sessions

Met zo’n 150 deelnemers en 6 parallelsessies zijn de zalen niet heel erg vol, over het algemeen zitten er tussen de 8 en 15 deelnemers in de zaal. Vrijwel alle presentaties waren dus over het Amerikaanse onderwijs, en veel over minorities. Het was daarom moeilijk om concrete leerpunten of ideeen voor ons eigen onderwijs hieruit te halen.

Een aantal zaken die ik uit mijn sessies heb meegenomen:

• - GEAR UP (Gaining Early Awareness and Readiness for Undergraduate Programs) is een programma dat VS-breed wordt toegepast, maar op heel verschillende manieren. Bij Eastern Kentucky University is het LOB-achtig programma dat via e-mentoring wordt aangeboden (in Blackboard). Aan het eind van het programma is er een mentor celebration op de universiteit waar de mentees hun mentor f2f ontmoeten. Dit universiteitsbezoek vergroot de kans dat ze echt gaan studeren. En het doel iets later gesteld: als ze hebben besloten om te gaan studeren, bereiken we in elk geval dat ze niet uitvallen in high school… Door het programma worden leerlingen zich bewust van het feit dat ze keuzes moeten maken. Aansluiting is iets verbeterd doordat ze Bb al hebben ervaren. (Het zelf-ontwikkelde curriculum kan worden opgevraagd.)
• - In het Liberty LEADS Program (Bank Street College, NY) nemen at risk jongeren deel aan Activity based counseling. Hierin vinden activiteiten plaats die linken aan het normale en dagelijkse voor deze jongeren, en daarin een brug naar counseling. Bijv. een spel waarin een plotselinge verandering plaatsvindt, en daarna de vraag hoe die verandering wordt ervaren. Dan transfer naar emotie.
• - EPI heeft op de website een overzicht van effective practices in student success, een mooi voorbeeld dat wij kunnen gebruiken bij het uitwerken van interventies. Daarnaast is er de Institutional Student Retention Assessment, een enorm uitgebreide vragenlijst om een rapport te genereren over retention in je organisatie. Ook iets om verder te bekijken en aandachtspunten uit te filteren.
• - University of Texas El Paso heeft een programma voor 1^e jaars, vooral gericht op overgang naar universiteit. Het programma is onderdeel van het curriculum en wordt verzorgd door een docent (via een thema dat aansluit bij zijn vakgebied) en enkele peer mentors. De universiteit heeft een boek samengesteld voor de studenten, een soort werkboek. Thema’s zijn o.a. studievaardigheden, je weg vinden, studentenleven, etc. Exemplaar in mijn bezit. Een idee voor Avans, een handboek voor eerstejaars?

Onze presentatie

Brian en ik gaven een presentatie over evidence based practice (EBP) en hoe wij dit toepassen op studentsucces. De methode: bewijs verzamelen en bouwen – kiezen van interventie – uitvoeren van interventie – evalueren = bouwen nieuw bewijs. Deze aanpak werd goed ontvangen. We legden uit hoe de cyclus bij ons is doorlopen met als voorbeeld de uitvalredenen van studenten. Naast de EBP boodschap dus ook nog aandacht voor de student centraal ofwel “Ken je student”.

Terugblik

De teambuilding tussen LIC en DFS is nog gaande en werpt zijn vruchten af. Wederzijds begrip groeit een gezamenlijke ideeen ontstaan. Bijvoorbeeld: GPA (grade point average) nader onderzoeken als voorspeller van studentsucces.

Het is overigens super om Brian als ‘tolk’ bij ons te hebben. De Engelse taal spreken we natuurlijk wel, maar het vertalen van het onderwijs is een andere zaak. Hij kan ons helpen de context te begrijpen. Kwam ook erg goed van pas in onze eigen presentatie, waarin de verschillen tussen onze systemen en successen en problemen duidelijker worden.